Cel działania:
W ramach działania pomoc jest przyznawana LGD na realizację projektów współpracy międzyregionalnej i międzynarodowej zawartych w LSR lub nie uwzględnionych w niej, ale zgodnych z celami LSR, opracowanej i realizowanej przez LGD.
Beneficjent pomocy:
Lokalne grupy działania
Indykatywna wartość wydatków publicznych:
Wydatki publiczne: 15 000 000 EUR
Gmina Miejsce Piastowe położona jest w południowo – wschodniej części województwa podkarpackiego w Kotlinie Krośnieńskiej. Powierzchnię 5146 ha zamieszkuje aktualnie ponad 13.5000 mieszkańców skupionych w 9 sołectwach: Miejsce Piastowe, Głowienka, Targowiska, Rogi, Łężany, Wrocanka, Niżna Łąka, Widacz, Zalesie.
W centrum tej miejscowości przecinają się drogi krajowe nr 9 i nr 28.
Przez teren gminy przepływają rzeki Jasiołka i Lubatówka, oraz potoki Iwonicki i Badoń.
Cała gmina znajduje się w strefie klimatu górskiego i podgórskiego.
Najbliższe drogowe przejście graniczne w Barwinku odległe jest o 30 km od Miejsca Piastowego.
Szczególny nacisk w Gminie jest położony na poprawę stanu szkół, ich bazy lokalowej, zaplecza sportowego i kuchennego. W 7 na 8 szkół zostały uruchomione świetlice szkolne. Na terenie gminy funkcjonuje 11 dziewięciogodzinnych oddziałów przedszkolnych oraz cztery zespoły wychowania przedszkolnego. W 2009 r. powstały nowoczesne, kolorowe place zabaw dla dzieci.
W Miejscu Piastowym wybudowano boisko sportowe „Orlik”, a w Targowiskach boisko wielofunkcyjne ze sztucznej nawierzchni.
Od roku 2008 na terenie Gminy funkcjonuje bezpłatna sieć Internetu szerokopasmowego „MiPi – Internetowa Gmina Miejsce Piastowe”. W 2009 r. została ona znacznie rozbudowana tak, że z tych usług może skorzystać każdy mieszkaniec. Abonentów sieci jest coraz więcej – ponad 800 gospodarstw, a punkty swobodnego dostępu do Internetu na cieszą się coraz większym zainteresowaniem.
Gmina Jedlicze położona jest w zachodniej części Kotliny Krośnieńskiej, będącej centralną częścią Dołów Jasielsko – Sanockich. Na 58 km2 mieszka obecnie 15 390 ludzi. Przez teren gminy przepływa rzeka Jasiołka, będąca dopływem Wisłoki. Atutem regionu jest atrakcyjne usytuowanie w pobliżu drogi krajowej, linii kolejowej, a także w sąsiedztwie dużych miast: Krosna i Jasła.
W skład Gminy Jedlicze wchodzi dziesięć sołectw: Moderówka, Długie, Chlebna, Dobieszyn, Jaszczew, Piotrówka, Poręby, Podniebyle, Potok i Żarnowiec.
Występujące w Kotlinie Krośnieńskiej wzniesienia o wysokości 320 – 385 m charakterystyczne są dla okolic Potoka, Jaszczwi, Moderówki oraz południowej części Gminy w pobliżu Podniebyla. Choć w okolicy brak jest dużych kompleksów leśnych, to jednak każdy miłośnik przyrody spotka tu wiele ciekawych okazów fauny i flory charakterystycznych dla tego regionu. Pomniki przyrody, zabytkowe parki, chronione gatunki roślin i zwierząt, interesujące zbiorowiska roślinne, to elementy nadające temu terenowi szczególny charakter.
Na terenie gminy występują stawy rybne, które są rajem dla wędkarzy. Zawiaduje nimi Polski Związek Wędkarski „Jasiołka”. Łowić można na dwóch zalewach, z zachowaniem zasad PZW i Regulaminu wewnętrznego PZW „Jasiołka”. Zbiorniki obfitują w takie gatunki ryb, jak m.in.: karpie, sandacze, szczupaki, liny, leszcze, amury, karasie, węgorze.
Ciekawe pod względem przyrodniczym są parki przydworskie w miejscowościach Jedlicze, Potok i Żarnowiec. Ze względu na duże walory są one chronione decyzją Konserwatora Zabytków. Ładnie utrzymane, stanowią doskonałe miejsce do wypoczynku i obcowania z przyrodą.
W jedlickim parku na szczególną uwagę zasługuje osiem 350-500-set letnich dębów szypułkowych i 400-stu letnia lipa o wysokości 21 metrów. Są one wpisane na listę pomników przyrody. W parku w Żarnowcu z myślą
o turystach utworzono ścieżkę dydaktyczną. Na 40 stanowiskach rozmieszczono tabliczki informacyjne z opisem obiektów historyczno-przyrodniczych znajdujących się w sąsiedztwie 800 metrowej trasy.
W Moderówce na uwagę zasługuje skupisko 22 drzew – 19 dębów szypułkowych, 2 lipy drobnolistne i 1 czereśnia ptasia. Wszystkie drzewa mają ponad 100 lat i osiągnęły wysokość 10-25 metrów. Zostały ustanowione pomnikami przyrody.
Gmina Iwonicz-Zdrój została utworzona w 1973 r. W jej skład wchodzą: miasto Iwonicz-Zdrój oraz sołectwa: Iwonicz, Lubatowa, Lubatówka.
Łącznie gminę zamieszkuje ok. 10 900 osób. Powierzchnia gminy wynosi 45,5 km².
Gmina położona jest w południowo-zachodniej części województwa podkarpackiego, w powiecie krośnieńskim.
Iwonicz-Zdrój to miasto położone na skraju Beskidu Niskiego, odznacza się wyjątkowymi walorami klimatycznymi, krajobrazowymi, przyrodniczymi i leczniczymi.
„Perła podkarpackich uzdrowisk” leży w malowniczej dolinie Potoku iwonickiego, wśród łagodnych, lesistych stoków. Powietrze Iwonicza przesycone jodem i bromem ma specjalne własności lecznicze.
W Iwoniczu-Zdroju zlokalizowane są zakłady i urządzenia lecznictwa uzdrowiskowego. Nowoczesna baza zabiegowa pozwala na wykonywanie różnorodnych zabiegów m.in. kąpiele, masaże i natryski, inhalacje, kinezyterapia, fizykoterapia, ciepłolecznictwo, światłolecznictwo, istnieje również możliwość skorzystania z zabiegów SPA, jacuzzi, jaskini solnej, sauny basenów, siłowni, sali bilardowej, kortów tenisowych, sal gimnastyki indywidualnej i zbiorowej.
Największym bogactwem Iwonicza-Zdroju są wody mineralne o właściwościach leczniczych.
Życie kulturalne i towarzyskie uzdrowiska to bogata tradycja w historii europejskich kurortów. Przez cały rok w sali widowiskowo-kinowej Domu Zdrojowego odbywają się liczne koncerty, recitale, występy zespołów teatralnych, estradowych
i folklorystycznych. W tej sali znajduje się również kino „Wczasowicz”. W sezonie letnim odbywają się liczne imprezy i koncerty na Placu Dietla, w muszli koncertowej i na estradzie. Na terenie uzdrowiska działa kilkanaście kawiarni. W większości z nich odbywają się dancingi, fajfy i wieczorki taneczne z udziałem zespołów muzycznych lub muzyki mechanicznej.
Walory przyrodniczo – krajobrazowe pozwalają na uprawianie różnych form turystyki czynnej, jak np.: jazda konna, pobyty myśliwskie, narciarstwo, saneczkarstwo. Ukształtowanie terenu sprzyja również górskiej turystyce rowerowej. Zimą można skorzystać z wyciągu narciarskiego oraz trasy biegowej, latem natomiast z kortów tenisowych, kompleksu boisk sportowych. Przez uzdrowisko przebiega główny szlak beskidzki, a także piesze i rowerowe szlaki tematyczne, trasy spacerowe.
Gmina Jaśliska położona w Beskidzie Niskim, w południowo-wschodniej Polsce na stromym wzniesieniu, nad rzeką Jasiołką i jej lewobrzeżnym dopływem Bielczą. Od północnego zachodu Jaśliska graniczą z Daliową, od południowego zachodu z Lipowcem, zaś od północnego wschodu i południa z Posadą Jaśliską, której zabudowa łączy się z Jaśliskami. Jaśliska leżą w odległości 33 km od Krosna i 13 km od przejścia granicznego w Barwinku.
Gmina obejmuje obszar o powierzchni 99 km², co stanowi 0,55 % powierzchni województwa i 10,70 % powierzchni powiatu; dzieli się na: 5 sołectw: Jaśliska w tym Lipowiec; Posada Jaśliska; Wola Niżna w tym Wola Wyżna; Daliowa; Szklary.
Teren gminy zamieszkuje 2 147 mieszkańców (0,09 % ludności województwa i 1,9 % ludności powiatu).
Na terenie gminy występują; Jaśliski Park Krajobrazowych o łącznej powierzchni 14229 ha, Obszar Natura 2000. Przez teren gminy przebiegają drogi: Wojewódzka nr: 887 Rymanów – Daliowa, Wojewódzka nr: 897 Tylawa – Komańcza, Powiatowa nr: 2116R Jaśliska – Czeremcha (Granica Państwa) o dł. 9 km 373 m; Powiatowa nr: 2117R Wola Niżna – Wola Wyżna o dł. 4 km 949 m.
Gmina Jaśliska na charakter rolniczo-turystyczny. Do podstawowych gałęzi rozwoju należy rolnictwo, turystyka, usługi – prowadzenie działalności gospodarczej.
Układ urbanistyczny okolic rynku. Jest pamiątką po miejskiej przeszłości Jaślisk (1366-1934). W rynku zbiegają się trzy jaśliskie ulice. Najważniejsza chyba z nich, zwana Węgierską, to dawny trakt węgierski wychodzący z Jaślisk na południe w kierunku Czeremchy i Medzilaborców. Pozostałe dwie, to prowadząca na wschód Wolańska (częściej zwana Lwowską) i prowadząca na zachód Dalejowska.
Drewniana zabudowa miasteczka. Drewniane domy o budowie przysłupowej, o ścianach konstrukcji więcowej wiązanych na rybi ogon ustawione są szczytem do placu, co jest charakterystyczne dla zabudowy małomiasteczkowej. Dachy dwuspadowe tworzą niewielkie podcienia. Szczyty budynków szalowane są deskami, ozdobionymi u dołu wycinanką.
Gmina Dukla to: dziewicza przyroda, czyste ekologicznie środowisko naturalne, zabytki architektury, zajazdy, pensjonaty, gospodarstwa agroturystyczne, a także gościnni i twórczy mieszkańcy.
Położenie w najniższej części Beskidu Niskiego, Beskidzie Dukielskim w dorzeczu Jasiołki w sposób istotny decyduje o wybitnych walorach przyrodniczych i krajobrazowych.
Znajdują się tu obszary o cennych wartościach przyrodniczych : Magurski Park Narodowy, Jaśliski Park Krajobrazowy (obejmujący południową część gminy), rezerwaty przyrody i liczne pomniki przyrody. Ciekawostką jest „aleja akacjowa” w Dukli, składająca się z 213 sztuk robinii akacjowej. Warto również zobaczyć park pałacowy w Dukli, ze stawami i licznymi drzewami pochodzącymi z innych krajów, a nawet z innych kontynentów m.in. miłorząb japoński, tulipanowce, surmia, sosna czarna, dąb grecki – drobnolistny, liczne odmiany klonów i inne.
Pierwsza pisana wzmianka o Dukli pochodzi z 1366r, prawa miejskie uzyskała natomiast w 1380 roku. Przez miasto przebiega dawny „Trakt Węgierski”- szlak handlu winem, na którym to bogacili się mieszczanie dukielscy w XVII i XVIII w.
W ostatnim czasie Dukla stała się miejscem pielgrzymek. Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Dukli 9-10 czerwca 1997 roku, kanonizował św. Jana z Dukli. Miejscami kultu św. Jana jest Pustelnia znajdująca się w Trzcianie na wzgórzu Zaśpit, ze źródełkiem mającym uzdrawiającą moc, klasztor OO. Bernardynów w Dukli, a także „Złota Studzienka” na Górze Cergowej.
1 stycznia 2010 r. z gminy Dukla wydzielono gminę Jaśliska, obejmującą miejscowości Czeremcha, Daliowa, Jaśliska, Lipowiec, Posada Jaśliska, Szklary, Wola Niżna i Wola Wyżna.
Część Gminy Chorkówka położona jest na Pogórzu Środkowo-Beskidzkim, w subregionie Pogórza Jasielskiego pozostała część leży w Kotlinie Jasielsko-Krośnieńskiej, posiada ona urozmaiconą rzeźbę terenu od wzgórzowej poprzez pagórkowatą, niskofalistą, aż do płasko równinnej. Jest to teren najstarszego na świecie zagłębia naftowego eksploatowanego od połowy XIX w. Położona jest w dorzeczu rzeki Jasiołki i Iwełki.
W skład Gminy Chorkówka wchodzi 14 miejscowości: Bóbrka, Chorkówka, Draganowa, Faliszówka, Kobylany, Kopytowa, Leśniówka, Machnówka, Poraj,Sulistrowa, Szczepańcowa, Świerzowa Polska, Zręcin, Żeglce.
Powierzchnia gminy wynosi 7.747,14 ha.
Na terenie Gminy Chorkówka funkcjonuje 13 szkół podstawowych, 3 gimnazja i 3 przedszkola.
Gminny Ośrodek Kultury zapewnia ofertę kulturalną realizując swoje zadania poprzez organizowanie imprez kulturalnych i sportowych na podstawie kalendarza imprez sportowych i wydarzeń kulturalnych.
W gminie aktywnie działają: Ochotnicze Straże Pożarne; Koła Gospodyń Wiejskich – uczestniczące w imprezach kulturalnych; Ludowy Zespół Pieśni i Tańca „Bobrzanie” z Bóbrki; Zespoły Śpiewacze: „Bobrzanie” z Bóbrki, „Chorkowianie” z Chorkówki, „Jutrzenka” z Kopytowej, „Nadzieja” ze Zręcina, „Seniorzy” ze Świerzowej P., Kapela Podwórkowa „Stara Wiara” ze Zręcina; Młodzieżowy Zespół Taneczny „Omega” z Chorkówki; Dziecięce Zespoły Taneczne i Wokalne.
Największą osobliwość turystyczną Iwonicza-Zdroju stanowi centrum uzdrowiska, tworzące zabytkowy zespół przestrzenno architektoniczny o wyjątkowo dużej wartości zabytkowej. Iwonicz-Zdrój to jedyny w Polsce autentyczny zespół uzdrowiskowy o wyjątkowych walorach i pięknym obliczu artystycznym. Architektura centrum iwonickiego uzdrowiska, stanowi obecnie bodajże jedyny w swoim rodzaju przykład zwartego zespołu drewnianej zabudowy uzdrowiskowej w Polsce, pochodzącej w swym zasadniczym kompleksie z połowy XIX wieku. Stanowi ona jakby swoistą syntezę rozpowszechnionego wówczas w całej Europie stylu szwajcarskiego w późno klasycystycznym nurtem rodzinnej architektury polskiej. Drewniana architektura Iwonicza – Zdroju, wzbudza podziw zarówno wśród znawców balneologii, jak też odwiedzających uzdrowisko kuracjuszy.
Na zabytkowy zespół przestrzenno-architektoniczny składają się:
STARY PAŁAC-budynek zbudowany w 1838 roku przez właścicieli Iwonicza Amelię i Karola Załuskich. Pełnił on rolę pałacu letniego. Znajduje się w centrum Iwonicza-Zdroju, przy deptaku i parku zdrojowym. Obecnie mieści się tu Dyrekcja Uzdrowiska Iwonicz S.A.
DOM ZDROJOWY – drewniany budynek z 1860 roku, bryłą przypominający XVIII wieczny pałac,
z podcieniami w stylu mauretańskim. W pięknej sali balowej obecnie mieści się Kino Wczasowicz.
W budynku Gminny Ośrodek Kultury i Centrum Informacji Turystycznej.
BAZAR – drewniany budynek z lat 1876-1880 z charakterystyczna wieżą zegarową, wyremontowaną w 2009 roku. Wnętrze wieży bazarowej stało się galerią wystawienniczą, w której obecnie są prezentowane stare pocztówki i zdjęcia.
STARE ŁAZIENKI – budynek murowany z lat 1870 – 1875, wg projektu Feliksa Księżarskiego. Zlokalizowany w centrum uzdrowiska, przy deptaku. Obecnie mieszczą się tu gabinety lekarskie, Klinika Dermatologiczna oraz sanatorium.
PIJALNIA WÓD MINERALNYCH (dawniej Łazienki Borowinowe)– pierwotnie budynek drewniany, przebudowany w 1922 roku jako murowany z krytym deptakiem. Wnętrze Pijalni z 1998 roku wg projektu Wrzesława Żuławskiego.
KRAKOWIAK – willa pierwotnie drewniana, w stylu szwajcarskim, z przeszkloną werandą z 1860 roku. Odbudowana w 2007 r. po pożarze, obecnie mieści się tu restauracja.
BIAŁY ORZEŁ – drewniany budynek wzniesiony w 1912 roku w stylu secesji szwajcarskiej, z balkonami i facjatkami w fasadzie głównej oraz płaskorzeźbą orła białego nad centralnym balkonem. Obecnie sanatorium.
BELWEDER – niegdyś letnia rezydencja Załuskich. Po wojnie budynek ten przez ponad 50 lat był siedzibą szkoły średniej w Iwoniczu-Zdroju.
PLAC DIETLA – z XIX wiecznym wodotryskiem na środku i niedużym wzniesieniem z wychodnymi skałkami piaskowca od zachodu, na którym usytuowana jest muszla koncertowa. Plac jest miejscem promenady, koncertów i spotkań towarzyskich.
BEŁKOTKA– źródło znajdujące się w czworobocznym ocembrowaniu, z którego ulatnia się gaz ziemny, wywołując bełkot wody. Uważana w minionych latach za najcenniejsze źródło lecznicze. Opisywana była jako curiosum przez lekarzy krajowych i zagranicznych, sławiona przez poetów.
STARY KOŚCIÓŁ (Kaplica Zdrojowa) z 1895 r. – świątynia stanowi unikalny przykład drewnianego kościoła zdrojowego o cechach neogotyckich. Ołtarz główny z rzeźbą Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych. Boczne ołtarze pochodzą z wcześniejszej kaplicy stojącej w miejscu upamiętnionym obeliskiem stojącym nad Iwonickim Potokiem.
EXCELSIOR -szpital uzdrowiskowy na zboczach Góry Przedziwnej , wybudowany w latach 30-tych XX wieku w stylu modernistycznym.
Kościół Farny pw. Marii Magdaleny w Dukli –wzniesiony w latach 1764-1765, w stylu późnobarokowym o dwóch symetrycznych kaplicach eliptycznych z kopułami i wolno stojącą dzwonnicą. Świątynia posiada cenne wyposażenie wnętrz w stylu rokoko i niezwykły nagrobek Marii Amalii z Brűhlów Mniszchowej z różowego i czarnego marmuru dłuta Jana Obrockiego ze Lwowa. Polichromia na sklepieniu przedstawia sceny z życia i śmierci Marii Magdaleny.
Kościół OO. Bernardynów wraz z klasztorem pw. św. Jana z Dukli– dwuwieżowy, zbudowany w latach 1761-1764 w stylu późnego baroku. Świątynie rozbudowano dobudowując w latach 1890-1902 kaplicę św. Jana z Dukli, rozszerzając nawę główną o przylegające do niej cele mieszkalne zakonników oraz wzniesiono budynek klasztoru. Wystrój wnętrza z przełomu XIX i XX w. Na uwagę zasługują obrazy Tadeusza Popiela, przedstawiające życie i kult św. Jana z Dukli. Na ołtarzu kaplicy św. Jana z Dukli srebrna trumienka, w której znajdują się relikwie świętego.
PAŁAC WRAZ Z ZESPOŁEM PAŁACOWO – PARKOWYM – dawna siedziba właścicieli Dukli, obecnie muzeum historyczne. W muzeum wystawia się ekspozycje stałe i okazjonalne. Na dziedzińcu pałacu znajduje się skansen militarny z okresu II wojny światowej.
ZABYTKOWA CERKIEW DREWNIANAwe wsi Chyrowa z XVIII w. p.w. Opieki Matki Bożej (Pokrowy), obecnie pełni funkcję kościoła katolickiego.
ZŁOTA STUDZIENKA – kapliczka u podnóża góry Cergowej – miejsce gdzie według podania przebywał św. Jan z Dukli. Z parkingu w Cergowej – Zakluczynie biegnie do niej ścieżka przyrodnicza do "Złotej Studzienki".
DOLINA ŚMIERCI w Iwli – nazwa terenu doszczętnie zniszczonego w czasie operacji karpacko-dukielskiej.
POMNIK na wzgórzu 534 – pomnik żołnierzy czechosłowackich i radzieckich walczących
w czasie operacji karpacko-dukielskiej. Znajduje się tam także punkt widokowy.
GOSPODARSTWO KOZIARSKIE w Mszanie produkujące min. sery kozie: bryndzę kozią i ser kozi wołoski – tradycyjne produkty lokalne. Znajdują się one na Liście Produktów Tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.
We wsi Olchowiec znajduje się ZABYTKOWA CERKIEW p.w. Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja, kamienny mostek, chałupy łemkowskie Od 1991 r. odbywają się tu doroczne obchody święta parafialnego tzw. kermeszu (odpustu) i IZBA PAMIĘCI – prywatna własność Tadeusza Kiełbasińskiego. Ze zbiorami pamiątek łemkowskich i huculskich – stroje, modele cerkiewek i sprzęty gospodarstwa domowego, zajęć rolniczych i pasterskich oraz zajęć pozarolniczych – urządzona na izbę regionalną, zbiory bibliograficzne tematu: Łemkowszczyzna, Huculszczyzna liczące ponad 4 tys. pozycji).
KOŚCIÓŁ NEOGOTYCKI z 1900 r.w Równem, z częściowo barokowym wystrojem wnętrza (prawy boczny ołtarz z 1730 r.).
POMNIK 6 MIESZKAŃCÓW zamordowanych przez Niemców w lipcu 1944 r. na cmentarzu parafialnym w Równem.
PUSTELNIA ŚW. JANA Z DUKLI z 1769 r. na wzgórzu Zaśpit. Znajduje się tu murowana kaplica z 1908 roku, dom rekolekcyjny tzw. "dom pustelnika" i źródło w grocie (obecnie grota odbudowana). Obok Pustelni prowadzi szlak czerwony – wschodniobeskidzki w kierunku Chyrowej i Kątów, zielony na południe
w kierunku Barwinka i Zyndranowej oraz szlak papieski.
ZABYTKOWA CERKIEW murowana z pocz. XVIII w. p.w. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Tylawie, obecnie kościół. Filialny parafii p.w. św. Jana z Dukli.
W Wietrznie znajduję się XVIII w. KOŚCIÓŁEK DREWNIANY p.w. św. Michała Archanioła
z późnobarokowym wystrojem. Położony jest na szlaku architektury drewnianej.
DREWNIANA CERKIEW GRECKOKATOLICKA p.w. Narodzenia Bogurodzicy z połowy XIX w. w Zawadce Rymanowskiej(obecnie kościół) o nietypowej dla Łemkowszczyzny architekturze z dzwonnicą. Wewnątrz ikonostas z początku XVIII w.
MUROWANA KAPLICZKAz XIX w. z rzeźbą św. Antoniego w Zboiskach.
Zabytki po dawnych mieszkańcach Dukli to ruiny synagogi i cmentarze. Cmentarze wojenne z okresu pierwszej i drugiej wojny światowej są świadectwem wojen, które nie oszczędzały tych nadgranicznych terenów.
MUZEUM KULTURY ŁEMKOWSKIEJ w Zyndranowejprezentuje dziedzictwo kultury materialnej : zabytkowe łemkowskie zabudowania drewniane z 1860 r., przydrożne krzyże, przedmioty codziennego użytku.
Atrakcją turystyczną są szlaki : piesze, rowerowe i konne. W ostatnich latach rozwija się turystyka wiejska (agroturystyka). Gospodarstwa agroturystyczne oferują swoim gościom nie tylko noclegi, regionalne jadło ale również ciekawe formy spędzania wolnego czasu np. zajęcia z ceramiki, tkactwa.
Tradycyjna kultura ludowa jest wciąż obecna w życiu mieszkańców regionu. Przejawia się ona w utrzymaniu i kultywowaniu dawnych obyczajów i obrzędów ludowych, a także w sztuce ludowej. Żywe są tradycje wykonywania pisanek, palm wielkanocnych, wieńców dożynkowych, tradycyjnych ozdób choinkowych. Artyści i twórcy zajmujący się rękodziełem prowadzą letnią „Galerię” w oficynie przy dukielskim muzeum.
Gmina Dukla to także znakomita kuchnia karpacka : prosta i zdrowa. Na uwagę zasługują produkty lokalne : kozie sery i wyroby masarskie : kiełbasa swojska krajana, pasztetowa, salcesony
i szynki produkowane w lokalnych firmach. Produkty te opierają się na surowcach ekologicznych wyprodukowanych w gospodarstwach rolnych z certyfikatem jakości.
