Największą osobliwość turystyczną Iwonicza-Zdroju stanowi centrum uzdrowiska, tworzące zabytkowy zespół przestrzenno architektoniczny o wyjątkowo dużej wartości zabytkowej. Iwonicz-Zdrój to jedyny w Polsce autentyczny zespół uzdrowiskowy o wyjątkowych walorach i pięknym obliczu artystycznym. Architektura centrum iwonickiego uzdrowiska, stanowi obecnie bodajże jedyny w swoim rodzaju przykład zwartego zespołu drewnianej zabudowy uzdrowiskowej w Polsce, pochodzącej w swym zasadniczym kompleksie z połowy XIX wieku. Stanowi ona jakby swoistą syntezę rozpowszechnionego wówczas w całej Europie stylu szwajcarskiego w późno klasycystycznym nurtem rodzinnej architektury polskiej. Drewniana architektura Iwonicza – Zdroju, wzbudza podziw zarówno wśród znawców balneologii, jak też odwiedzających uzdrowisko kuracjuszy.
Na zabytkowy zespół przestrzenno-architektoniczny składają się:
STARY PAŁAC-budynek zbudowany w 1838 roku przez właścicieli Iwonicza Amelię i Karola Załuskich. Pełnił on rolę pałacu letniego. Znajduje się w centrum Iwonicza-Zdroju, przy deptaku i parku zdrojowym. Obecnie mieści się tu Dyrekcja Uzdrowiska Iwonicz S.A.
DOM ZDROJOWY – drewniany budynek z 1860 roku, bryłą przypominający XVIII wieczny pałac,
z podcieniami w stylu mauretańskim. W pięknej sali balowej obecnie mieści się Kino Wczasowicz.
W budynku Gminny Ośrodek Kultury i Centrum Informacji Turystycznej.
BAZAR – drewniany budynek z lat 1876-1880 z charakterystyczna wieżą zegarową, wyremontowaną w 2009 roku. Wnętrze wieży bazarowej stało się galerią wystawienniczą, w której obecnie są prezentowane stare pocztówki i zdjęcia.
STARE ŁAZIENKI – budynek murowany z lat 1870 – 1875, wg projektu Feliksa Księżarskiego. Zlokalizowany w centrum uzdrowiska, przy deptaku. Obecnie mieszczą się tu gabinety lekarskie, Klinika Dermatologiczna oraz sanatorium.
PIJALNIA WÓD MINERALNYCH (dawniej Łazienki Borowinowe)– pierwotnie budynek drewniany, przebudowany w 1922 roku jako murowany z krytym deptakiem. Wnętrze Pijalni z 1998 roku wg projektu Wrzesława Żuławskiego.
KRAKOWIAK – willa pierwotnie drewniana, w stylu szwajcarskim, z przeszkloną werandą z 1860 roku. Odbudowana w 2007 r. po pożarze, obecnie mieści się tu restauracja.
BIAŁY ORZEŁ – drewniany budynek wzniesiony w 1912 roku w stylu secesji szwajcarskiej, z balkonami i facjatkami w fasadzie głównej oraz płaskorzeźbą orła białego nad centralnym balkonem. Obecnie sanatorium.
BELWEDER – niegdyś letnia rezydencja Załuskich. Po wojnie budynek ten przez ponad 50 lat był siedzibą szkoły średniej w Iwoniczu-Zdroju.
PLAC DIETLA – z XIX wiecznym wodotryskiem na środku i niedużym wzniesieniem z wychodnymi skałkami piaskowca od zachodu, na którym usytuowana jest muszla koncertowa. Plac jest miejscem promenady, koncertów i spotkań towarzyskich.
BEŁKOTKA– źródło znajdujące się w czworobocznym ocembrowaniu, z którego ulatnia się gaz ziemny, wywołując bełkot wody. Uważana w minionych latach za najcenniejsze źródło lecznicze. Opisywana była jako curiosum przez lekarzy krajowych i zagranicznych, sławiona przez poetów.
STARY KOŚCIÓŁ (Kaplica Zdrojowa) z 1895 r. – świątynia stanowi unikalny przykład drewnianego kościoła zdrojowego o cechach neogotyckich. Ołtarz główny z rzeźbą Matki Boskiej Uzdrowienia Chorych. Boczne ołtarze pochodzą z wcześniejszej kaplicy stojącej w miejscu upamiętnionym obeliskiem stojącym nad Iwonickim Potokiem.
EXCELSIOR -szpital uzdrowiskowy na zboczach Góry Przedziwnej , wybudowany w latach 30-tych XX wieku w stylu modernistycznym.